Mijn zoon van 2 is een speels kind. Hij is over het algemeen vrolijk en lachend, zeer communicatief, maar soms wil hij niet luisteren. Hij zegt "nee" op alle verzoeken en bestellingen, als hij onlangs niet krijgt wat hij wil, slaat hij de persoon met zijn hand. Hoe gedraag je je in zo'n situatie?
Helaas zijn tweejarigen zo. Je moet voor hen een wereld creëren waarin categorische gebieden zijn met sterke, consistente regels en waarin ze vrijheid hebben en kunnen verkennen. De eerste omvat slaan. Je moet hem absoluut zeggen "je mag niemand verslaan". Natuurlijk op een rustige en serieuze toon. Hieraan moet je consistentie toevoegen en hem niet slaan. Als hij "nee" zegt, dan kun je "nee" negeren, want je vraagt hem niets, je adviseert of vraagt alleen. Let hier op! De opdracht is - doe dit alsjeblieft, en de vraag is - wil je dit alsjeblieft doen? Hij heeft het recht om "nee" te zeggen tegen de laatste. Als dit commando's zijn, ga je er niet "nee" tegen in, maar blijf ze consequent twee tot drie keer geven. Als het niet werkt, dan zegt u doe het, als u het niet doet, dan sta ik op en kom langs en doe het met u, tel tot drie. Een twee drie. Vaak is het voor een kind een te zware last van consequenties en begint hij zelf geen "drie" te krijgen. Als je echter tot drie telt, moet je je belofte nakomen - je staat op, komt naar je toe, neemt je hand stevig vast en doet het samen. Dan introduceer je consequent de "drie" regel, en na enige tijd reageert het kind, want het is een nachtmerrie als mama haar hand pakt en ik het toch moet doen. Tussen ons denk ik dat kleine kinderen worden opgevoed met hun eigen kont ... Je moet je billen bewegen en naar je toe komen en consequent zijn en iets met dit kind doen, niet alleen vanuit de fauteuil inconsistente bevelen geven, die het kind toch negeert. Veel succes dus.
Onthoud dat het antwoord van onze expert informatief is en geen vervanging is voor een bezoek aan de dokter.
Piotr Mosakonderwijspsycholoog en bedrijfspsycholoog, bedrijfstrainer, psychotherapeut, universitair docent.