Bijna elke jongere is goed thuis in de soorten drugs, weet wat de effecten zijn van marihuana, amfetamine, hasj, cocaïne of ecstasy en waar ze deze kunnen kopen. Het probleem doet zich voor wanneer een tiener ze regelmatig begint te gebruiken of wanneer er een nieuwe, nog gevaarlijkere drug op de markt verschijnt. Wat te doen om te voorkomen dat een kind verslaafd raakt?
Uit onderzoek eind 2008 onder middelbare scholieren en middelbare scholieren blijkt dat bijna elke leerling tegen drugs heeft gewreven. Dit betekent niet dat iedereen nam, maar dat er minstens één keer voor een keuze stond: ik ga het proberen of niet. Bijna 15 procent middelbare scholieren hadden contact met marihuana. Later wordt het nog erger: een op de drie middelbare scholieren rookt wiet!
Krokodil - een nieuw, nog gevaarlijker medicijn
De mode voor de "krokodil" kwam uit Rusland. "Krokodil" is een specifiek chemisch preparaat of desomorfine. Het is veel goedkoper dan het vergelijkbare 3-methylfentanyl - een medicijn dat op de illegale markt bestaat, in Rusland bekend als "witte kitajc" en honderden keren krachtiger werkt dan morfine. De "krokodil" moet echter vaker worden ingenomen dan 3-methylfentanyl, omdat deze veel korter werkt. Het medicijn is gemaakt op basis van synthetische heroïne, maar het bevat ook stoffen zoals codeïne gemengd met benzine, een verdunner, zoutzuur, jodium en rode fosfor. Een dosis is voldoende om verslaafd te raken. Na ongeveer twee jaar gebruik leidt het tot de dood. Desomorfine is enorm populair, onder meer omdat het thuis kan worden bereid. En het is heel gemakkelijk om een overdosis te nemen. Er wordt gezegd dat het een van de meest verschrikkelijke medicijnen is. Het zorgt ervoor dat het lichaam rot en sterft in ondragelijke kwellingen. De naam is niet toevallig. De huid begint op de injectieplaats te vervellen en de kleur is vergelijkbaar met die van een krokodil. Na enige tijd scheurt de huidlaag letterlijk aan flarden.
Wat kunnen ouders doen om te voorkomen dat hun kind verslaafd raakt aan drugs?
Er zijn geen eenvoudige en effectieve voorschriften om uw kind tegen drugs te beschermen. Ondanks de enorme inspanningen van de ouders mislukt het soms.
Soms prevaleert de wens om aan te sluiten bij de peergroup, en pogingen om hierin te beperken mislukken. Eén ding is echter zeker: hoe beter het contact met het kind, hoe groter de kans dat het niet wordt overgehaald om drugs te gebruiken.
De basis van goede contacten is een gesprek en het aanmoedigen van vrije gedachtewisseling. Het is echter niet toegestaan moraliserende lezingen te houden en constant kritiek te leveren. Luister als je kind je iets wil vertellen, ze voelen zich hulpeloos, gekwetst. Onderschat zijn problemen niet, maar probeer ze te begrijpen en wijs advies te geven.
Dan win je je vertrouwen. Vermijd moeilijke onderwerpen niet. Zoek een gelegenheid, bijvoorbeeld een vermelding in een krant, om over drugs te praten, overtuig hen van hun schadelijkheid met behulp van feitelijke argumenten. Uit onderzoek blijkt dat het verwijzen naar een drugsverslaafde in een gesprek niet effectief is. Omdat jongeren die op een feestje drugs gebruiken zich niet met zo iemand identificeren. Doe er alles aan om het aantal situaties waarin het kind drugs zou kunnen gebruiken, tot een minimum te beperken. Adviseer u om op het feest geen afstand te doen van uw glas (blik) drankje.
»Op drugsbezit staan een gevangenisstraf van 3 tot 5 jaar en een boete.
»Drugsproductie is strafbaar met een gevangenisstraf van maximaal drie jaar en een boete.
»Drugshandel wordt bestraft met maximaal 10 jaar gevangenisstraf.
»Het geven of aanzetten tot het gebruik van drugs kan resulteren in een gevangenisstraf van maximaal 5 jaar.
(Wet ter bestrijding van drugsverslaving van 29 juli 2005)
Tekenen van drugsverslaving
Elke gedragsverandering zou verontrustend moeten zijn. Het kind loopt bij je weg, weigert te praten, draait rond, ondanks dat je tot nu toe goed contact met elkaar hebt gehad. Ze stoppen met school, slaan school over, verwaarlozen extra lessen. Is prikkelbaar, onrustig of lusteloos, heeft overmatige eetlust of weigert te eten. Hij verdwijnt vaak uit het huis, maakt niet uit waar hij heen gaat, en sluit zich vervolgens onder elk voorwendsel op in zijn kamer. Ik wil geen nieuwe vrienden voorstellen. In discussies stelt hij de schadelijkheid van drugs in vraag. Je vindt een sigarettenhouder, wit poeder, zakjes met koordsluiting, medicijnen, spuiten en je ruikt een vreemde geur in de kamer. Dit kan erop wijzen dat er een verslavingsprobleem is.
ProbleemPas op voor medicijnen!
Uit het onderzoek blijkt dat Poolse jongeren in Europa op de eerste plaats staan als het gaat om het gebruik van kalmerende middelen en slaappillen die niet door een arts zijn voorgeschreven.
Eerst een interview, dan een drugstest
Hoewel verslaving in het gezin, nauw contact met drugsverslaafden, huiselijk geweld en onvermogen om met problemen om te gaan, worden genoemd als de hogere risicofactoren, moet worden bedacht dat elk kind de drug kan bereiken. De meeste tieners proberen het uit nieuwsgierigheid omdat anderen het nemen. En meestal eindigt het met een incident. Soms leidt zulk plezier echter tot verslaving. Het probleem is dat medicijnen lastig zijn. De persoon die ermee experimenteert, denkt dat hij zonder hen kan leven. Ondertussen gebruikt hij ze steeds vaker en neemt hij steeds grotere doses. Dit gebeurt geleidelijk, dus de eerste tekenen dat een medicijn een probleem aan het worden is, zijn gemakkelijk te negeren. Als u vermoedt dat uw kind drugs probeert, handel dan onmiddellijk, want het probleem lost zichzelf niet op.
Begin met een gesprek, maar begin geen emotioneel gesprek of wanneer het kind dronken is. In plaats van te rommelen, op zoek te gaan naar de schuldige partij onder je collega's, luister je gewoon rustig of ze de waarheid vertellen of niet. Dit is de kans van een tiener om zich open te stellen. Misschien heeft hij een probleem en wachtte hij om u erover te vertellen. Toon begrip en respect. Misschien staat u net aan het begin van de moeilijke weg uit de drugsverslaving en heeft uw kind uw steun nodig? Hoogstwaarschijnlijk zal de tiener niet toegeven dat hij heeft ingenomen, hem geruststellen dat het medicijn dat hij heeft gevonden van een vriend is, of zweren dat het maar een keer is.
U kunt altijd een drugstest voor urine gebruiken (u kunt deze zonder recept bij de apotheek kopen). Het is het beste om er een te kiezen die op verschillende stoffen reageert. Lees voor gebruik de instructies goed door, aangezien de tests van elkaar verschillen. Doe echter niet alsof het uw doel is om aan uw kind te bewijzen dat ze het nemen. Als het resultaat negatief is, laat dan zien hoe blij u bent dat het alarm vals was.
Als uw vermoedens worden bevestigd, maar u denkt dat het slechts een incident was, geef uw kind dan een kans. Praat over de gevaren van drugs en de manipulatie van de samenleving waarin ze zich bevinden. Stel nieuwe regels vast met betrekking tot bijvoorbeeld uren voor thuiskomst, zelfstandig vertrek. Gebruik het principe van "beperkt vertrouwen", herhaal de tests van tijd tot tijd totdat u zeker weet dat alles in orde is.
Medicijnen - wees niet bang om de hulp van specialisten te gebruiken
Als zorgwekkende symptomen aanhouden en / of uit vervolgonderzoek blijkt dat het kind drugs gebruikt, kan je het beste zo snel mogelijk (zonder verwijzing) naar een verslavingszorgcentrum. De psychologen en psychiaters die daar werken, houden zich niet alleen bezig met de behandeling, maar ook met het voorkomen van drugsverslaving, dus wees niet bang dat als je naar zo'n kliniek gaat, je kind als drugsverslaafde bestempeld wordt. Aan de hand van een gedetailleerd interview en psychologische tests stelt de specialist een betrouwbare diagnose waarmee u kunt bepalen of de jongere nog steeds een risico op verslaving loopt, of al verslaafd is geraakt en behandeling nodig heeft.
De eerste stap in de therapie is meestal het opstellen van een "familiecontract", waarin zowel de eisen van de ouders aan het kind, bijvoorbeeld met betrekking tot het verlaten van het huis, als de eisen van de tiener, bijvoorbeeld ouders die niet in hun portemonnee zoeken, worden vastgelegd.
Jongeren wordt aangeboden om deel te nemen aan workshops (ze dienen om hun zelfrespect te versterken, ze leren functioneren in een groep). Als het probleem groter is, kan groeps- en individuele psychotherapie nodig zijn.
Ongeacht de oorzaak van het probleem, moeten ouders betrokken worden bij het therapieproces. Het is vaak geen gemakkelijke uitdaging voor hen - ze moeten openlijk over moeilijke zaken praten, hun fouten toegeven en het kind ondersteunen bij de behandeling, bijvoorbeeld door hen te helpen moeilijkheden te overwinnen en hen aan te moedigen tot behandeling. Adequate ouderlijke betrokkenheid kan een kind dermate motiveren dat het bij twijfel moeilijker wordt om los te laten.
De behandeling van drugsverslaving vereist geduld en consistentie
Als een jongere, ondanks behandeling in de kliniek, niet blijvend onthoudt, kan de arts hem doorverwijzen naar een intramuraal centrum (het veranderen van de omgeving kan nuttig zijn om de verslaving te doorbreken). Behandeling daar duurt van 6 maanden tot 2 jaar en is gratis.
Moeite met het stoppen van medicijnen dwingt artsen soms om medicijnen te slikken. Soms kun je stoppen bij ontgifting (ontgifting van het lichaam verlicht de symptomen van onthouding en duurt ongeveer 10 dagen). Wanneer het ontwenningssyndroom erg sterk is en de patiënt niet klaar is om volledig te stoppen met het innemen van medicijnen, wordt substitutietherapie toegepast (de toegediende preparaten werken op dezelfde manier als een medicijn, maar bedwelmen niet en elimineren tegelijkertijd ontwenningsverschijnselen).
Het kan jaren duren om te herstellen van een verslaving. Het vereist geduld en consistentie van de patiënt en zijn familie. Erkend moet worden dat drugsverslaving een chronische ziekte is die niet volledig kan worden genezen. Daarom keren verslaafden soms terug naar hun verslaving, wat hun gezondheid schaadt en vaak tot tragedie leidt. Ze vallen uit sociale rollen, kunnen in strijd zijn met de wet.
(dagelijks van 16:00 tot 21:00 uur)