---przyczyny-objawy-rozpoznanie-i-leczenie.jpg)
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder, hyperkinetische stoornis) is een van de meest voorkomende psychiatrische problemen bij kinderen en adolescenten. ADHD wordt geassocieerd met disfuncties op drie verschillende gebieden: aandacht, impulsiviteit en hyperactiviteit. Ga na welke symptomen bij een kind ADHD kunnen suggereren, kijk wat de oorzaken zijn van dit apparaat en de criteria voor de diagnose, en lees over de behandeling van ADHD.
ADHD staat voor "Attention Deficit Hyperactivity Disorder", wat in het Pools Attention Deficit Hyperactivity Disorder betekent. De term ADHD verscheen voor het eerst in de medische wereld in 1902 - het werd voorgesteld door de Britse kinderarts George Still. In de loop van de tijd zijn deze stoornissen op verschillende manieren genoemd, waaronder "minimale hersenstoornissen", "hyperkinetische reactie bij kinderen" en "aandachtstekorten met of zonder hyperactiviteit".
Momenteel is de diagnose ADHD opgenomen in de Amerikaanse psychiatrische classificatie DSM-V. In het tweede beschikbare ziekteclassificatiesysteem - ICD 10 - worden dezelfde problemen hyperkinetische aandoeningen genoemd.
ADHD wordt beschouwd als een van de meest voorkomende eenheden in de kinderpsychiatrie. Geschat wordt dat bij de populatie van kinderen en adolescenten de symptomen van dit probleem bij zelfs meer dan 5% van hen voorkomen.
In het verleden werd aangenomen dat ADHD veel vaker voorkwam bij jongens. Momenteel verandert deze visie echter - steeds meer onderzoekers beweren dat het beloop van ADHD bij meisjes gewoon een beetje anders is en dat bij hen het probleem mogelijk niet altijd wordt herkend. Dergelijke wetenschappers suggereren dat in feite hyperkinetische stoornissen kunnen voorkomen bij jongens en meisjes met een vergelijkbare frequentie.
Inhoudsopgave:
- ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder: oorzaken
- ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder): symptomen
- Aandachtstekort
- Impulsiviteit
- Hyperactiviteit
- ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder): diagnose
- ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder): behandeling
- ADHD (aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit): prognose
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder): oorzaken
Tot dusver is er nog geen specifieke oorzaak van ADHD geïdentificeerd - er wordt aangenomen dat het een neurologische ontwikkelingsstoornis is waarvan het optreden door vele factoren wordt bepaald.
Genen worden primair geassocieerd met de invloed op het ontstaan van hyperkinetische aandoeningen bij kinderen.Er is geconstateerd dat als een ouder als kind aan ADHD lijdt, het risico dat zijn nageslacht hetzelfde probleem krijgt aanzienlijk groter is.
Er is ook gemeld dat broers en zussen van een kind met Attention Deficit Hyperactivity Disorder - vergeleken met kinderen van wie de broers en zussen geen psychische stoornissen hebben - een 3-4 keer zo groot risico hebben op het ontwikkelen van hyperkinetische stoornissen. Er is echter geen enkel gen of mutatie gevonden die verantwoordelijk is voor ADHD.
Het probleem is in verband gebracht met veranderingen in veel verschillende genen, incl. genen voor dopaminetransporters of dopamine- en serotoninetransporters.
Onderzoekers benadrukken ook dat de ontwikkeling van ADHD bij kinderen kan worden beïnvloed door schadelijke factoren die tijdens de zwangerschap leiden tot stoornissen in de ontwikkeling van het zenuwstelsel van het kind. Deze kunnen zijn:
- roken door moeder
- blootstelling aan pesticiden
- alcohol drinken door een zwangere vrouw
- perinatale verwondingen
Kan slecht ouderschap de oorzaak zijn van ADHD?
Sommige mensen denken dat de oorzaak van ADHD opvoedingsfouten zijn. Afwijkingen in de gezinsomgeving zijn niet de directe oorzaak van deze persoon, maar wanneer een kind dat vatbaar is voor hyperkinetische aandoeningen eraan wordt blootgesteld (als gevolg van bijvoorbeeld genetische belasting), kunnen ze feitelijk van invloed zijn op de manier waarop vroege ADHD wordt onthuld. , maar ook wat het beloop zal zijn. Het volgende kan in dit geval als ongunstige educatieve factoren worden beschouwd:
- nalatigheid van zorgverleners
- kindermishandeling
- instabiliteit van de gezinsomgeving (bv. plotselinge instorting van het huwelijk van de ouders)
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder): symptomen
De klachten van kinderen met hyperkinetische aandoeningen concentreren zich op drie gebieden:
- opmerkingen
- impulsiviteit
- hyperactiviteit
Het beloop van ADHD kan bij elk kind met deze problemen enigszins verschillen, maar in het algemeen vertonen patiënten met deze persoon disfuncties in vergelijkbare levensgebieden.
1. Het aandachtstekort
Een kind met ADHD lijkt misschien gewoon ... lui. Eeuwen gaan voorbij voordat het kind huiswerk begint te maken - het uitstellen van dit soort activiteiten houdt echter verband met het feit dat het voor een peuter moeilijk is om zich te concentreren op één activiteit die lange tijd mentale inspanning vereist.
Zo nu en dan hoort hij niet wat er tegen hem werd gezegd. Het komt heel vaak voor dat een kleine patiënt een taak verlaat voordat deze is voltooid.
Vaak lijkt het alsof het kind in de wolken schommelt - hij heeft afleveringen waarin hij "uitschakelt", het gebeurt dat hij constant enkele voorwerpen verliest (bijv. Sleutels of boeken).
Een ouder van een kind met ADHD kan letterlijk geïrriteerd raken als het bij het maken van huiswerk met hem voldoende is dat een insect voorbij vliegt en de aandacht waar het kind voor lange tijd op focust volledig verdwijnt.
2. Impulsiviteit
Het komt heel vaak voor dat zorgverleners van kinderen met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit rood worden op openbare plaatsen - soms is de reden dat het kind helemaal geen controle heeft over waarover hij of zij praat.
Het probleem is ook dat het kind de gesprekken of antwoorden van andere mensen onderbreekt lang voordat de vraag af is.
Het feit dat het kind moeite heeft om op zijn beurt te wachten, kan ook een uiting zijn van de overdreven impulsiviteit die gepaard gaat met hyperkinetische stoornissen: het kind kan klagen dat het nodig is om in de rij te wachten bij de kassa in de winkel, of mopperen wanneer het tijdens het spelen van een bordspel moet wachten op de je zet doen.
3. Overgevoeligheid
Het kind met ADHD is overal. Hij is hyperactief thuis, op school en in een winkel of zelfs in de kerk - over het algemeen vindt hij het moeilijk om te blijven zitten, zelfs op die plaatsen waar dat verwacht wordt.
Als het kind echter al zit, kan het nog steeds hyperactief zijn. Het kan zijn benen schudden of zijn handen rusteloos bewegen, of blijven bewegen. Bovendien kan een kleine ADHD-patiënt erg luidruchtig zijn, het is ook moeilijk voor hem om kalm te zijn als het tijd is om te rusten.
ADHD: bijkomende problemen
Psychiatrisch onderzoek van een kind met ADHD is buitengewoon belangrijk omdat er helaas vaak andere problemen naast deze eenheid bestaan. Gedragsstoornissen worden beschouwd als de stoornissen die bovendien worden gediagnosticeerd bij kinderen met hyperkinetische stoornissen. Afgezien daarvan wordt ook vrij frequente comorbiditeit met ADHD waargenomen, b.v. angststoornissen, depressieve stoornissen of dysgrafie.
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder): diagnose
Voor de diagnose van ADHD moet worden vermeld dat:
- ADHD-symptomen begonnen bij een kind vóór de leeftijd van 7 jaar
- aandoeningen komen voor in verschillende omgevingen, zoals thuis en op school
- de duur van de symptomen is minimaal 6 maanden
- ADHD-symptomen hebben een negatieve invloed op het sociale leven en het schoolleven van een kind
Bij het diagnosticeren van ADHD is het belangrijk om de ouders van het kind te interviewen, een psychiatrisch onderzoek uit te voeren bij een jonge patiënt en vaak meningen over het functioneren van het kind te krijgen van andere mensen - bijvoorbeeld leerkrachten.
Het herkennen van hyperkinetische stoornissen is helemaal niet eenvoudig - het komt voor dat een kind dat voor het eerst een psychiater bezoekt erg geïnteresseerd is in de nieuwe omgeving en niet al het gedrag vertoont dat hij of zij elders vertoont. Daarom is het zo belangrijk dat een kinderpsychiater uit zoveel mogelijk bronnen informatie over een kind krijgt.
ADHD: differentiële diagnose
Wanneer het vermoeden bestaat dat een kind aan ADHD lijdt, worden er vaak veel verschillende tests op hem uitgevoerd - hun doel is om andere mogelijke oorzaken van de aandoeningen van een kind uit te sluiten.
De differentiële diagnose van ADHD omvat onder meer:
- andere psychische stoornissen, bijvoorbeeld:
- stemmingsstoornissen
- Angst stoornissen
- autismespectrumstoornissen
- psychotische stoornissen
- verschillende somatische ziekten, b.v.
- overactieve schildklier
- epilepsie
- foetaal Alcohol Syndroom
- Sydenham's chorea
- andere problemen, bijvoorbeeld:
- gehoorverlies
- amblyopie
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder): behandeling
Er worden twee methoden gebruikt om ADHD te behandelen:
- brede therapeutische impact
- farmacotherapie
De eerste hiervan zijn essentieel in het geval van hyperkinetische aandoeningen. Ze bevatten:
- psycho-educatie (voornamelijk ouders, maar soms ook kinderleraren)
- psychotherapie (bijv. cognitieve gedragstherapie bij een kind of gezinstherapie)
- sociale vaardigheidstraining
- omgaan met woede en woede
In een situatie waarin de geïmplementeerde bovengenoemde interacties geen effecten hebben of de ernst van de ADHD-symptomen bij een kind erg hoog is, kan het raadzaam zijn om een farmacologische behandeling te starten. De preparaten die in dit geval worden gebruikt, zijn voornamelijk psychostimulantia (zoals methylfenidaat) en atomoxetine. Afgezien daarvan kan farmacologische behandeling van ADHD worden uitgevoerd met behulp van middelen zoals bijvoorbeeld tricyclische antidepressiva of clonidine.
ADHD: gevolgen bij afwezigheid van behandeling
De aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit kan zeker het leven van het hele gezin nadelig beïnvloeden, maar het kan ook een negatieve invloed hebben op het hele toekomstige leven van een kind. Vooral als er geen behandeling is, kunnen hyperkinetische stoornissen bij kinderen leiden tot ernstige onderwijsachterstanden, en door ze ermee te belasten, kan het kind worden afgewezen door zijn leeftijdsgenoten.
Op volwassen leeftijd hebben mensen die sinds hun kindertijd met ADHD worstelen en niet de juiste therapie hebben ondergaan, een verhoogd risico op onder meer gebruik van verschillende psychoactieve stoffen of de aanwezigheid van andere psychische stoornissen.
ADHD (aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit): prognose
De beschikbare gegevens over de prevalentie van ADHD op volwassen leeftijd lopen sterk uiteen. Sommige onderzoeken suggereren dat - van verschillende ernst - symptomen die verband houden met hyperkinetische aandoeningen optreden bij tot 30-50% van de mensen bij wie dit apparaat in de kindertijd is gediagnosticeerd.
Volgens andere onderzoeken ervaart ongeveer 15% van de patiënten hoge niveaus van ADHD-symptomen op volwassen leeftijd, en 65% van hen op volwassen leeftijd worstelt met minder ernstige symptomen van het probleem, die op de een of andere manier een negatief effect hebben op hun beroeps- of gezinsleven.
Eén ding is echter zeker: om de prognose van een kind met ADHD te verbeteren, is het simpelweg nodig om zo snel mogelijk te beginnen met de behandeling die een jonge patiënt nodig heeft.
Lees ook:
ADHD bij volwassenen: symptomen en behandeling
Hoe kan ik een dyslecticus helpen normaal te functioneren?
Principes van het dieet van een kind met ADHD
Waarheden en mythen over ADHD
Advies voor volwassenen met ADHD
